Οι δημοκρατικές αρχές και οι φοιτητικές εκλογές…

Θα είμαι σύντομος σ’ αυτή την δημοσίευση καθότι τα πράγματα μιλάνε απο μόνα τους.

Ποιές είναι οι αρχές που διέπουν τις δημοκρατικές εκλογές με απλά λόγια: η εφορευτικές επιτροπές είναι ανεξάρτητες, όλοι οι συμμετέχοντες ξεκινούν απο μηδενική βάση ασχέτως του ποσοστού που έλαβαν στις προηγούμενες εκλογές, οι υποψήφιοι δηλώνουν την υποψήφιότητά τους ελεύθερα και εφόσον το επιθυμούν, δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, για τον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου δεν λαμβάνονται υπόψην τα λευκά και τα άκυρα ψηφοδέλτια, δεν επιτρέπεται το «ψηστήρι» μέσα στα εκλογικά κέντρα, οι φάκελοι που φέρουν πάνω απο ένα ψηφοδέλτιο θεωρούνται άκυροι, τα ψηφοδέλτια που έχουν πάνω απο όσους σταυρούς προβλέπεται θεωρούνται άκυρα….

Τώρα ας περάσουμε στις φοιτητικές εκλογές….εδώ θα πρέπει να ξεχάσετε τα όσα ξέρετε…. εδώ η εφορευτική επιτροπή ορίζεται από τις παρατάξεις και η παράταξη που είχε το μεγαλύτερο ποσοστό την προηγούμενη χρονιά έχει την πλειοψηφία των μελών της εφορευτικής επιτροπής, εδώ υποψήφιοι υπάρχουν πολλοί αλλά δεν το ξέρουν ούτε και οι ίδιοι οτι είναι υποψήφιοι, εδώ μπορεί να ψηφίσει και η γιαγιά μου και ας μην έχει πάει ούτε δημοτικό, εδώ σε πάνε καροτσάκι μέχρι την κάλπη και το παραβάν για να ελέγξουν την ψήφο σου, εδώ όσα ψηφοδέλτια και να βάλεις στον φάκελο θεωρούνται έγκυρα, εδώ και 50 σταυρούς να βάλεις πάλι έγκυρη είναι η ψήφος σου, εδώ το εκλογικό μέτρο καθορίζεται με συνυπολογισμό των λευκών για να ενισχύεται έτσι η πρώτη παράταξη, εδώ είναι το γαλαζιο-πρασινο-κόκκινο-κίτρινο πανεπιστήμιο!!!!! Εδώ είναι ο παράδεισος της νοθείας, εδώ εξευτελίζεται η δημοκρατία, εδώ θα βρείς να πραγματεύονται τα όνειρά σου πάνω στα μακρόστενα τραπεζάκια της ακαδημαϊκής διαφθοράς….!

Σύντομος οδηγός κατανόησης των αποτελεσμάτων των φοιτητικών εκλογών.

Διαβάζω με έκπληξη τις τελευταίες τρεις ημέρες στις εφημερίδες και στον ηλεκτρονικό τύπο τα άρθρα που αφορούν στα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών. Βλέπω τους συντάκτες να κάνουν μια αγωνιώδη προσπάθεια να ερμηνεύσουν με πολιτικά κριτήρια τα αποτελέσματα και να βγάλουν συμπεράσματα. Είναι ένα ερώτημα βέβαια τα αποτελέσματα αυτά καθ’ εαυτά καθότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την εγκυρότητά τους.  Απ’ την άλλα ακόμη και αν δεχθούμε αυτή την εγκυρότητα ένα είναι σίγουρο για όσους έχουν ζήσει το ελληνικό πανεπιστήμιο τα τελευταία 5 χρόνια τουλάχιστον, οτι οι φοιτητές ή τουλάχιστον οι φοιτητές εκείνοι που ψηφίζουν τις παρατάξεις που υποστηρίζονται απο τα 2 κόμματα εξουσίας, υποστηρίζουν τισ συγκεκριμένες παρατάξεις για οποιοδήποτε άλλο λόγο μπορείτε να φανταστείτε και πάντως όχι για λόγους πολιτικούς.

Είναι πιά κοινός τόπος για όλους όσουν γνωρίζουν τα  ελληνικά πανεπιστήμια το οτι  η γαλάζια και η πράσινη παράταξη το μόνο που προσφέρουν στους φοιτητές είναι  ρουσφέτια  και μικροεξυπηρετήσεις στα πλαίσια των σχολών τους και τίποτα παραπάνω!

Η συντριπτική πλειοψηφία όσων φοιτητών ψηφίζει, ψηφίζει γιατί χρωστάει ή γιατί έχει να λαβαίνει απο κάποιο φοιτητοπατέρα! Η τιμή είναι μία (η ψήφος), τα προϊόντα πολλά! Μαθήματα, μεταπτυχιακά, καλύτεροι βαθμοί, δικαιολογητικά, πασο, εμπόριο βιβλίων….και δεν έχει τέλος ο κατάλογος των προσφορών…

Εύκολο να καταλάβει λοιπόν κανείς οτι πλέον του 50% των ψήφων που καταμετρήθηκαν φέτος στις φοιτητικές εκλογές είναι προϊόν πελατειακών σχέσεων και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξαχθούν συμπεράσματα πολιτικά…

«Σκοτώσαμε τον Θεό και ορφανέψαμε» του π. Φιλόθεου Φάρου

«Σκοτώσαμε τον Θεό και ορφανέψαμε»

Ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος αποτιμά με λόγο οξύ στην «Κ» τη σχέση μερίδας πιστών με το Θείο και τον ρόλο της Εκκλησίας

Του Νίκου Παπαχρήστου
από την Καθημερινή

«Ο Θεός είναι νεκρός. Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί». Με τα λόγια αυτά που καταρχήν ξαφνιάζουν, σοκάρουν, ο 78χρονος ιερέας π. Φιλόθεος Φάρος αποτιμά τη σημερινή σχέση μεγάλης μερίδας πιστών με το Θείο, μια σχέση «καταναλωτική» την οποία όπως υποστηρίζει ενισχύουν με τη στάση ζωής τους πολλοί κληρικοί. Με λόγο τολμηρό, ενίοτε καυστικό αλλά και αυτοκριτικό ο π. Φιλόθεος είναι ο πρώτος ιερέας που δεν διστάζει να χαρακτηρίσει σωστή την απόφαση για το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» αφού η Πολιτεία απευθύνεται σε πολίτες και όχι σε πιστούς. Χαρακτηρίζει «φαρισαίους» και «υποκριτές» ιεράρχες και κληρικούς που έσπευσαν να μιλήσουν για «πορνεία» και «κουσούρια», υποστηρίζοντας ότι όσοι εμφανίζονται αυστηροί στην πραγματικότητα αναζητούν «άλλοθι» για να αποπροσανατολίσουν από δικές τους «αμαρτωλές» πράξεις. Αυτούς μάλιστα θεωρεί υπεύθυνους για το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι καταλήγουν σε ψυχιάτρους φορτωμένοι ενοχικά σύνδρομα. «Μακάρι να ενδιαφερόντουσαν για την ελληνική οικογένεια αλλά αδιαφορούν πλήρως», επισημαίνει. Οσο για εκείνους που βλέπουν μια νέα επίθεση κατά της Εκκλησίας απαντά με νόημα: «Η Εκκλησία του Χριστού δεν κινδυνεύει από εξωτερικούς εχθρούς». Οι θέσεις του πατρός Φιλόθεου Φάρου, όπως τις αναπτύσσει σήμερα στην «Κ», που θίγουν και το πλαίσιο σχέσεων Πολιτείας-Εκκλησίας, σίγουρα θα αποτελέσουν αφορμή διαλόγου, αφού πολλοί θα συμφωνήσουν πολλοί θα διαφωνήσουν, άλλοι θα συνυπογράψουν, άλλοι θα θυμώσουν…

«Η Πολιτεία ορθώς πράττει και προωθεί το Σύμφωνο. Το ερώτημα όμως είναι αν η Ελλάδα είναι μια κοινοβουλευτική δημοκρατία ή μια θεοκρατία τύπου «Χομεϊνί». Φαίνεται πως σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό η Ελλάδα είναι θεοκρατία. Είναι χαρακτηριστικό πως υποψήφιοι βουλευτές, δήμαρχοι και άλλοι πολιτευόμενοι πριν ξεκινήσουν την προεκλογική τους εκστρατεία πρέπει να περάσουν να φιλήσουν το χέρι του Δεσπότη. Και θα φροντίσουν οι κάμερες να το απαθανατίσουν αυτό, για να τους δουν οι ψηφοφόροι τους γιατί αλλιώς δεν έχουν ελπίδες…», λέει ο π. Φιλόθεος Φάρος.

Χωρίς περιστροφές δηλώνει στην «Κ» αντίθετος με το πνεύμα της πρόσφατης αυστηρής απόφασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου που χαρακτήριζε «πορνεία» κάθε συζυγική σχέση εκτός του ορθοδόξου γάμου. «Δείχνει την ουσιαστική απομάκρυνση από το πνεύμα του Ευαγγελίου. Κατά την γνώμη μου διαστρέφεται το πνεύμα της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού. Οι κανόνες, σύμφωνα με την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, είναι φάρμακα και παιδαγωγικά μέτρα που χρησιμοποιούνται κατά την κρίση του πνευματικού. Δεν είναι νόμοι. Ο Χριστός άλλωστε ήρθε για να αλλάξει το καθεστώς της ιουδαϊκής παράδοσης και ιδιαίτερα της φαρισαϊκής. Και ζητάει την επιδίωξη της εσωτερικής αναπτύξεως. Οχι την αντιμετώπιση του κακού με μια νομική και αστυνομική αντίληψη. Ομως μέσα στη ζωή της Εκκλησίας το ιουδαϊκό φαρισαϊκό πνεύμα έχει εισχωρήσει από πολύ νωρίς» σημειώνει και προσθέτει: «Ο Χριστός λέει ότι πορνεία και άλλα κακά πράγματα έρχονται από την καρδιά του ανθρώπου. Δεν καταδικάζει κανέναν αμαρτωλό. Μόνο τον υποκριτή. Το πνεύμα του Χριστού δεν είναι νομικό, αλλά προσπαθεί να δείξει ποια είναι η ουσία της αμαρτίας. Δεν είναι μια εξωτερική συμπεριφορά. Για παράδειγμα φόνος για τον Χριστό είναι η απόρριψη του άλλου. Συνεπώς στη διδασκαλία του δεν χωράει η “αυτοδικαίωση”. Κανείς δεν μπορεί να λέει εγώ είμαι ενάρετος και να κατηγορεί κάποιον άλλο σαν αμαρτωλό»…

«Υποκριτές και Φαρισαίοι»

Πολλοί μητροπολίτες αφήνουν να εννοηθεί πως θα πρέπει να επιβληθούν πνευματικές κυρώσεις σε βάρος όσων προχωρήσουν στη σύναψη «Συμφώνου Συμβίωσης». Τι λέει για αυτό ο πατέρας Φιλόθεος;

«Ο Χριστός ήταν σαφής όταν είπε πως δεν ήρθε να κρίνει αλλά να σώσει τον κόσμο. Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε. Αντιθέτως, καταδικάζει ξεκάθαρα συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως την υποκρισία. Μιλώντας στους Φαρισαίους, οι οποίοι έκαναν όσα κάνουμε εμείς οι κληρικοί σήμερα, στηλίτευσε το ενδιαφέρον τους για τα περίτεχνα κοσμήματα, τα περίλαμπρα άμφια, την επιδίωξή τους να κάθονται στις πρώτες θέσεις των δείπνων αλλά και την εκμετάλλευση φτωχών ανθρώπων. Ο Χριστός συνεχώς καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά αγαθά, τη χλιδή και την πολυτέλεια. Ολα αυτά αφορούν εμάς τους παπάδες. Ζούμε ζωή πριγκιπική, μετακινούμεθα με τις κράισλερ και τις μερσεντές, μας υπηρετεί ένα σωρό κόσμος, φορτωνόμαστε όλα αυτά τα χρυσά και έχουμε και την απόλυτη εξουσία στην ψυχή των ανθρώπων. Είναι ανατριχιαστικά πράγματα αν σκεφτείτε ότι γίνονται στο όνομα του Χριστού που περπατούσε ξυπόλητος και δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι. Ε, λοιπόν, είμαστε ανακόλουθοι με όσα δίδαξε ο Χριστός. Και επομένως το λιγότερο που θα περίμενε κάποιος από εμάς είναι να μην πετάμε πέτρες στους άλλους. Οι δικές μας αμαρτίες είναι εκείνες που κυρίως καταδίκασε ο Ιησούς Χριστός. Πώς να το κάνουμε· δεν μίλησε για τις προγαμιαίες σχέσεις, αλλά είπε ξεκάθαρα πως δεν γίνεται να υπηρετεί κάποιος δύο Κυρίους, τον Θεό και τον Μαμωνά. Είπε επίσης πως όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα».

«Εμείς οι παπάδες έχουμε πολλές νευρώσεις σχετικά με τον ερωτισμό. Και πολλά από αυτά που λέμε μπορεί να είναι συνέπεια των νευρώσεών μας», υποστηρίζει μιλώντας στην «Κ» ο π. Φιλόθεος. «Πιστεύω ότι οι αυστηρότεροι από εμάς τους κληρικούς στα θέματα της σεξουαλικής ηθικής είναι είτε πιο νευρωτικοί σε σχέση με τον ερωτισμό είτε κρύβουν τα περισσότερα και θέλουν να έχουν ένα άλλοθι. Εμφανίζονται δηλαδή αυστηροί για να μην επιτρέψουν στον απλό άνθρωπο να σκεφθεί πως αυτοί μπορεί να έχουν μια έντονη προσωπική ζωή, σχετική με αυτό που εξίσου έντονα καταδικάζουν. Αναμφισβήτητα, πάντως, όταν κάποιος ελέγχει τον ανθρώπινο ερωτισμό έχει στα χέρια του αλυσοδεμένους τους ανθρώπους».

Το χάσμα

Τη στιγμή που η Ιεραρχία υποστηρίζει πως το «Σύμφωνο» στρέφεται εναντίον του θεσμού της οικογένειας, ο π. Φιλόθεος κάνει λόγο για πλήρες χάσμα με την κοινωνία. «Ακούω κάποιους μητροπολίτες να λένε ότι ενδιαφέρονται για την ελληνική οικογένεια. Μακάρι να ενδιαφέρονταν, αλλά αδιαφορούν πλήρως και είναι και ανίκανοι να κάνουν κάτι για να αντιμετωπίσουν την κρίση στην οικογένεια. Οι περισσότεροι δεσποτάδες και παπάδες είναι ποιμαντικά ανύπαρκτοι και δεν έχουν σταθεί ποτέ στο πλευρό ενός ανθρώπου που έχει ανάγκη. Οχι να του δώσουμε ρετσέτες, αλλά απλά να σταθούμε πλάι του. Γιατί πολλές φορές αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος που έχει μια δυσκολία δεν είναι να του δώσουμε μια λύση, αλλά να δει ότι νοιαζόμαστε γι’ αυτόν.

Αυτήν τη στιγμή η ελληνική οικογένεια βρίσκεται σε τρομερή κρίση. Σήμερα, ένα τεράστιο ποσοστό νέων είναι παροπλισμένοι με ψυχικές διαταραχές· πολλές από τις οποίες οφείλονται σε κάποιους παπάδες που είναι λαύροι κατά των σαρκικών αμαρτημάτων. Εμείς οι παπάδες οδηγούμε τα παιδιά στους ψυχιάτρους. Οταν ακούω ψυχίατρο παπά να λέει ότι έχει θεραπεύσει ομοφυλοφίλους ξέρω ότι έχει αποπειραθεί να τους κάνει ψυχολογική λοβοτομή. Και τους έχει παραδώσει σε τρομερά βασανιστήρια και ενοχικά σύνδρομα. Ο διεθνούς κύρους κατάλογος της ψυχοπαθολογίας που εκδίδει η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία εδώ και 50 χρόνια δεν θεωρεί την ομοφυλοφιλία αρρώστια. Υπάρχουν όμως Ελληνες παπάδες που τη θεωρούν αρρώστια. Και πιστεύω πως εκείνος που προσπαθεί να θεραπεύσει έναν ομοφυλόφιλο είναι ο ίδιος άρρωστος που χρησιμοποιεί ταλαίπωρους ανθρώπους για να δώσει τη δική του νευρωτική μάχη».

Με έντονη αυτοκριτική διάθεση, ο π. Φιλόθεος καταδικάζει την εξουσιαστική συμπεριφορά ορισμένων κληρικών. «Κοιτάξτε, εμείς οι κληρικοί στο μεγάλο μας ποσοστό εσωτερικά είμαστε τενεκέδες ξεγάνωτοι. Και προσπαθούμε να καλύψουμε την αίσθηση της εσωτερικής μας ανεπάρκειας. Γιατί πολλοί από εμάς, αν μας βγάλετε τα γένια και τα ράσα, δεν είμαστε τίποτα. Θα ήμασταν σκέτα μηδενικά. Ομως με αυτά τα συμπράγαλα που φοράμε αποκτάμε κύρος, μπορούμε να καθορίζουμε τις ζωές των άλλων, κρέμονται οι άλλοι από το στόμα μας, αποκτάμε εξουσία. Και έτσι νομίζουμε ότι θα αυξήσουμε την αυτοεκτίμησή μας. Κούνια που μας κούναγε. Δεν αφορά βέβαια τους πολλούς ότι δεν αυξάνουμε την αυτοεκτίμησή μας. Τους αφορά όμως ότι τους βασανίζουμε και τους οδηγούμε στον Καιάδα των ψυχοφαρμάκων που είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Επίσης, πολλοί κληρικοί θέλουμε να βρούμε κάποιον άλλο τρόπο να δείξουμε ότι έχουμε λόγο υπάρξεως. Ασχολούμαστε με το Σκοπιανό ή με άλλα παρεμφερή πράγματα –άσχετα με την αποστολή μας– για να δείχνουμε ότι κάτι έχουμε κάνει. Εχουν καμία σχέση αυτά με όσα δίδαξε ο Χριστός;».

Για τον π. Φιλόθεο η απάντηση της Εκκλησίας στο «Σύμφωνο» δεν πρέπει να είναι η τιμωρία όσων το επιλέξουν, αλλά η πρόταση ζωής που κάνει ο Χριστός. «Οι βασικές αρχές του Χριστού είναι η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Η σχέση με τον άλλο είναι βασική πηγή ζωής για τον άνθρωπο. Αλλά οι σχέσεις είναι περίπλοκες και χρειάζεται αγώνας για να είναι όσο γίνεται περισσότερο υγιείς. Η ερωτική πλευρά τους είναι η πιο καίρια. Και εκεί εύκολα γίνονται πολλές εκτροπές. Οσες περισσότερες τόσο λιγότερη πληρότητα ζωής υπάρχει. Και η πληρότητα στη ζωή έρχεται μέσα σε σχέσεις ουσιαστικές, που παίρνουν χρόνο, κόπο, θέλουν αγώνα. Αν ζητούν οι νέοι κάποιο συγχωροχάρτι δεν είναι πολύ διαφορετικοί από τους παπάδες που τους το αρνούνται», επισημαίνει. «Στις μέρες μας ο Θεός είναι νεκρός. Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί. Τα λόγια που λέμε, τα μεγάλα, τα επουράνια, τα πνευματικά όχι μόνο δεν ακτινοβολούν πίστη, αλλά φανερώνουν την αγωνία μας να καλύψουμε την έλλειψη της πίστεώς μας. Γιατί η πίστη δεν μεταδίδεται με μπλα μπλα, αλλά ακτινοβολεί. Δεν λες εγώ πιστεύω, αλλά ο τρόπος που ζεις δείχνει ότι πιστεύεις. Σήμερα ο τρόπος ζωής όλων μας δείχνει ότι δεν πιστεύουμε. Προσεγγίζουμε την πίστη σαν ένα καταναλωτικό αγαθό. Εχουμε από αυτό, από εκείνο, τα έχουμε όλα και λέμε άντε τώρα να εξασφαλίσουμε και ένα οικοπεδάκι στον παράδεισο».

Ποιος είναι

Ο π. Φιλόθεος Φάρος σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο Σχολή, Νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ποιμαντική Ψυχολογία στις ΗΠΑ. Χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας το 1962 στην Ελλάδα. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως εφημέριος στις ΗΠΑ. Δίδαξε Ποιμαντική Ψυχολογία στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη από το 1969 έως το 1976. Υπηρέτησε ως ιερέας-σύμβουλος στο νοσοκομείο J.B. Thomas Day Care παρέχοντας ποιμαντική υποστήριξη σε νεαρά ζευγάρια που τα παιδιά τους αντιμετώπιζαν σοβαρές ασθένειες καθώς επίσης και ως προϊστάμενος του τμήματος Οικογενειακής Στήριξης στην πρότυπη ψυχιατρική κλινική Human Resource Institute στη Βοστώνη από το 1970 μέχρι το 1976.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1976, ασχολήθηκε συστηματικά με το συγγραφικό έργο καθώς επίσης, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90, με το Συμβουλευτικό Κέντρο Νεότητας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Σήμερα, συνταξιούχος πλέον, λειτουργεί κάθε Κυριακή στον Αγιο Νικόλαο Ραγκαβά της Πλάκας. Πάντοτε μετά τη λειτουργία συζητάει με νέα ζευγάρια και νέους για τα θέματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.

Ο Μίκης Θεοδωράκης για τα Σκόπια….

Η επιστολή για τα Σκόπια

«Είναι ασχήμια να ανεχόμαστε να μας περιφρονούν και να μας βρίζουν»

Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών, δηλαδή ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο μελλοντικός πρόεδρος, η κολοσσιαία πολεμική μηχανή έχει ήδη μπει μπροστά με στόχο την εξόντωση όλων όσους θεωρεί εχθρούς της. Ακόμα κι αυτών -όπως η Ελλάδα- που δεν υπακούνε τυφλά στις εντολές της. Ιράν, Κορέα, αραβικός κόσμος (μη υποτελής) και φυσικά άμεσα η Ρωσία και στο βάθος η Κίνα. Μετά θα ’ρθει η σειρά των «ατάκτων» της Νότιας Αμερικής. Ενας νέος θανάσιμος κίνδυνος, πολυπρόσωπος, πολυπλόκαμος σαν χταπόδι, κάνει αργά αλλά σταθερά την εμφάνισή του στο προσκήνιο της παγκόσμιας Ιστορίας.

Σημερινός στόχος είναι τα Βαλκάνια, με κύριο σύμμαχο τη «μεγάλη Αλβανία», ξεκινώντας από το Κόσοβο, με συνεργάτες τους υπευθύνους για μαζικές δολοφονίες Ου-τσε-κα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, γεγονός πρωτοφανές για τη χώρα μας, μερικοί «επιστήμονες» επέλεξαν το αμφιθέατρο του Παντείου Πανεπιστημίου για να αναπτύξουν δημόσια την υποστήριξή τους σ’ ένα βασικό αίτημα της «Μεγάλης Αλβανίας», την κατάκτηση της Ηπείρου έως την Πρέβεζα, με τη δικαιολογία ότι ανήκε στην αλβανική Τσαμουριά, απ’ όπου τους έδιωξαν με εγκληματικές πράξεις οι Ελληνες.

Ασφαλώς πρόκειται για οργανωμένη προβοκάτσια των ΗΠΑ, ώστε να μελετηθούν οι δικές μας αντιδράσεις και να προπαρασκευασθεί ψυχολογικά η εδαφική επέκταση της Αλβανίας μετά το Κόσοβο και σε ένα μεγάλο τμήμα των αλβανοφώνων περιοχών των Σκοπίων και ακολούθως και σε δικά μας εδάφη.

Από την άλλη μεριά, η σύμπλευση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ στο Κόσοβο -που έσπευσε πρώτη αυτή να το αναγνωρίσει- προετοιμάζει το έδαφος για πονηρά σχέδια σε βάρος της χώρας μας με βάση όχι μόνο το Αιγαίο και την Κύπρο αλλά και τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη που ακολουθώντας το παράδειγμα του Κοσόβου μπορεί να διεκδικήσει τη δική της ανεξαρτησία.

Η ηγεσία των Σκοπίων φαίνεται ότι γνωρίζει από πρώτο χέρι αυτά τα σχέδια των ΗΠΑ και γι’ αυτό δείχνει αυτή την αλαζονική αδιαλλαξία. Και πράγματι σ’ αυτή τη φάση συμπορεύονται με την πολιτική που εκθέσαμε. Ομως, τι θα κάνουν όταν θα ξεκινήσει η επόμενη φάση, της φιλοαλβανικής τακτικής, οπότε το κρατίδιό τους θα κοπεί στη μέση; Γιατί θα πρέπει να γνωρίζουν τόσο αυτοί όσο και οι ΗΠΑ ότι μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες, όμως φυλετικά είναι Σλάβοι και ως εκ τούτου κατατάσσονται ουσιαστικά στη χορεία των εχθρών των ΗΠΑ μαζί με τη Ρωσία, τη Σερβία αλλά και τη Βουλγαρία, που κι αυτή δεν πρέπει να έχει αυταπάτες.

Ετσι, γυρίζοντας σε μας τους Ελληνες, θα πρέπει να δούμε ότι η κατάσταση όπως εξελίσσεται είναι παραπάνω από τραγική. Δεδομένου ότι οι Αμερικανοί δεν πείθονται πια από όσες υποκλίσεις κι αν κάνουν απέναντί τους οι ποικιλόμορφες αμερικανόφιλες ηγεσίες. Κι αυτό γιατί φοβούνται και μισούν το λαό μας, για τον οποίο είναι βέβαιοι ότι στη μεγάλη του πλειοψηφία απορρίπτει τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους. Και γι’ αυτό θέλει να μας τιμωρήσει με κάθε τρόπο. Εκτός κι αν αποφασίσουμε όλοι μαζί να γονατίσουμε και να φιλήσουμε τα πόδια τους κάνοντας όρκους ότι από δω και στο εξής θα είμαστε καλά παιδιά και πειθήνια όργανα στην όποια πολιτική τους.

Ομως, αφού το παιχνίδι είναι έτσι κι αλλιώς για μας χαμένο, τότε ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά. Ας μην περιμένουμε βοήθεια από πουθενά. Ούτε έχουμε συμμάχους. Είμαστε εμείς κι εμείς. Ας φροντίσουμε λοιπόν να είμαστε τουλάχιστον ωραίοι, περήφανοι και -γιατί όχι- χαρούμενοι, αφού θα έχουμε πάρει τη μεγάλη απόφαση, να γίνουμε όλοι μαζί μια γροθιά, ενωμένοι μπροστά στην προδοσία και την ασχήμια που χτυπάει την πόρτα μας.

Γιατί είναι προδοσία η αναγνώριση του Κοσόβου χωρίς την έγκριση της διεθνούς κοινότητας, του ΟΗΕ. Δηλαδή μιας επαρχίας που από αιώνες αποτελεί τμήμα της Σερβίας. Και τι θα νιώθαμε εμείς αν μεθαύριο μας έπαιρναν με το έτσι θέλω τη μισή Κύπρο, τη Θράκη ή την Ηπειρο;

Οπως είναι ασχήμια να ανεχόμαστε να μας περιφρονούν και να μας βρίζουν -οχυρωμένοι κάτω από τα σκέλια των Αμερικανών- οι Σκοπιανοί κι εμείς να τους παρακαλάμε και να ζητάμε τη μεσολάβηση των Αμερικανών χάνοντας κάθε μέρα και πιο πολύ την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνειά μας. Ας κλείσουμε λοιπόν τα σύνορα κι ας σταματήσουμε τις διπλωματικές και οικονομικές μας σχέσεις κι ας τους αφήσουμε να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν κοροϊδεύοντας τους εαυτούς τους.

Οφείλουμε να περάσουμε κι αυτή τη νέα δοκιμασία με το κεφάλι ψηλά. Μπορεί να υποφέρουμε, όμως το ζητούμενο για μας είναι να παραμείνουμε Ελληνες. Και θα παραμείνουμε Ελληνες. Ας μην ξεχνάμε από πόσες και ποιες σκληρές δοκιμασίες περάσαμε ως τώρα, όμως πάντοτε στο τέλος βγήκαμε νικητές. Το ίδιο θα συμβεί και στο μέλλον.

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Αθήνα, 23.2.2008

Τα άκρα είτε προσδιορίζονται προς τα αριστερά (ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΕΣ) είτε προς τα δεξιά (ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) στην ουσία έιναι ένα και το αυτό!

Επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Για άλλη μια φορά καταστρέφονται περιουσίες. Για άλλη μία φορά κλείνουν οι δρόμοι και παραλύει η πόλη.

Αυτή την φορά τα επεισόδια δημιουργήθηκαν λόγω της συμπλοκής Αριστεριστών και Χρυσαυγιτών ή το αντίστροφο. Οι εκπρόσωποι των δύο πλευρών έχουν βαλθεί πλέον να μας πείσουν οτι δεν έχουν καμία ευθύνη για τα γεγονότα και τα «ρίχνουν» ο ένας στον άλλο και όλοι εμείς μαζί τα «ρίχνουμε» στην αστυνομία.

Η αστυνομία έχει ευθύνη, σίγουρα, μεγαλύτερη ή μικρότερη απο αυτή που της αποδίδεται.

Όμως προσωπικά πιστεύω οτι την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν τα δύο βασικά εμπλεκόμενα μέρη. Άκρα δεξιά απ’ την μία και Αριστεριστές απ’ την άλλη! Βασικό χαρακτηριστικό των δύο αυτών ομάδων είναι νομίζω η παντελής έλλειψη σεβασμού του άλλου, του συνανθρώπου τους, του συμπολίτη τους, της άλλης άποψης.

Τα άκρα είτε προσδιορίζονται προς τα αριστερά είτε προς τα δεξιά στην ουσία έιναι ένα και το αυτό και είναι και τα δύο επικύνδινα, πρώτα για την ελευθερία αυτή καθ’ εαυτή και μετά για οτιδήποτε άλλο!

Ας δοθεί ένα τέλος στην λασπολογία μέσω των blogs! Ή αλλιώς ιστολόγια=λασπολόγια!

Με αφορμή την υπόθεση του κ. Ζαχόπουλου έχει ξεκινήσει η διακίνηση ενός οχετού δήθεν ειδήσεων, λασπολογίας και σπίλωσης υπολήψεων και απ’ την πλευρά των ελληνικών ιστολογίων.

Πήραμε την σκυτάλη απ’ τα αδηφάγα Μ.Μ.Ε και τώρα συναγωνιζόμαστε για το ποιός θα αναδειχθεί πρωταθλητής σε αυτό το αγώνισμα λάσπης!

Παρατηρώ οτι τα ιστολόγια τελικά έχουν αρκετά κοινά με τα κανάλια. Τα κανάλια προβάλλουν οτι φέρνει περισσότερη τηλεθέαση, τα ιστολόγια οτι φέρνει περισσότερα κλίκ.

Εγω προτιμώ την παιδευτική και αντικειμενική ενημερωτική διάσταση που έχουν ή μπορεί να αποκτήσουν τα ιστολόγια. Μέσω αυτών μας δίνεται η δυνατότητα να μάθουμε και να γίνουμε κοινωνοί πληροφοριών που δεν προβάλλονται από τα Μ.Μ.Ε, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να γινόμαστε παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε και οτι σάπιου αυτά προβάλλουν!

Όταν η κοινή γνώμη κοιτάει το δέντρο…χάνει το δάσος..!

Εδώ και ένα μήνα τα μέσα μαζικής ενημερώσεως μας βομβαρδίζουν με τις «έξυμπνες βόμβες» των δήθεν ειδήσεων τους! Αναρωτιέμαι, αυτά είναι που απασχολούν τον μέσο Έληνα πολίτη στην Ελλάδα του σήμερα; Το έπος της ζαχοπουλιάδας και όλων των παράπλευρων ιστοριών; Αυτό απασχολεί τον οικογενιάρχη που βλέπει το μισθό του να εξανεμίζεται πριν το τέλος του μήνα; Αυτο απασχολεί τον εργαζόμενο που είναι αναγκασμένος να εργάζεται υπό συνθήκες αντίξοες είτε σε επίπεδο ψυχικό, είτε σε επίπεδο μισθολογικό; Αυτό απασχολεί τον άνεργο; Αυτό «καίει» τον μαθητή; Τον υποψήφιο φοιτητή; Τον πολίτη που για να κάνει την δουλειά του πρέπει να πληρώσει γρηγορόσημο; Τους δημότες που η πόλη τους αν και έχουν περάσει χρόνια, η πόλη τους απο άποψη υποδομών μοιάζει «σαν να μην πέρασε μια μέρα»;

Και μετά το τέλος της ζαχοπουλιάδας τί θα έχει αλλάξει; Και μετά το τέλος της επόμενης και της επόμενης αποκάλυψης μιας τέτοιου είδους ιστορίας τί; Θα έρθουν πάλι εκλογές…και θα έχουμε μιά απ’ τα ίδια! Η Ελλάδα θα είναι πάντα σαν «να μην πέρασε μια μέρα» ως  προς τις ελείψεις της και εμείς που τόσα χρόνια κοιτούσαμε το δέντρο θε έχουμε χάσει το δάσος!

Δεν θέλω να καταλήξω στο συμπέρασμα οτι μοναδική λύση είναι η σωστή ψήφος, είναι κάτι και αυτό αλλά όχι το παν. Αυτο που κατ’ εμέ προβάλλει ως λύση επιτακτική είναι η ενεργοποίηση όλων μας στην πορεία μας μέσα στην κοινωνία. Τι πρέπει ακριβώς να κάνουμε το ξέρουμε όλοι….ας ψάξουμε λίγο μεσα μας και θα το βρούμε…

Ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε: Πρόοδος είναι η πραγματοποίηση της ουτοπίας. ..

Η Βουλή των Εφήβων…μία είδηση που πέρασε στα «ψιλά»…!

Αυτή είναι πολιτική ατζέντα όχι η ζαχοπουλιοθεμοτριανταφυλοπουλιαδα!! 

Οι «έφηβοι βουλευτές» εξέφρασαν τους προβληματισμούς και τις αγωνίες τους για τα μεγάλα θέματα του τόπου, για όσα εκείνους απασχολούν, αλλά και έκαναν προτάσεις και απαίτησαν λύσεις. Στην ατζέντα τους μπήκαν η Παιδεία, η μάστιγα των ναρκωτικών, η μάστιγα των τροχαίων, η ανεργία, η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και η δημόσια διοίκηση, η θέση της γυναίκας στα κοινά, το μεταναστευτικό ζήτημα, το σύστημα Υγείας, το Κυπριακό, όπως επίσης και η προσαρμογή της Τουρκίας στα ευρωπαϊκά δεδομένα για την ένταξή της στην ΕΕ.

«Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των νέων», «υπάρχει σ’ αυτό παντελής έλλειψη καλλιτεχνικής συνείδησης», «είμαστε πεπεισμένοι- ότι μπορεί να αλλάξει, αρκεί να γίνουν σταδιακά οι σωστές κινήσεις από την Πολιτεία», είπαν η Π. Ανδρικοπούλου από την Ηλεία και η Ειρ. Τζαμτζή από την Β’ Αθηνών. Αναμόρφωση του συστήματος των εξετάσεων για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ ζήτησε και η «έφηβη βουλευτής» Δέσποινα Λάσκαρη από τη Β’ Αθήνας. «Ως πότε θα θλίβομαι και θα φοβάμαι; Επιτέλους, είμαστε το μέλλον, προστατέψτε τα όνειρά μας?», είπε μάλιστα για να δεχθεί τα θερμά χειροκροτήματα των συναδέλφων της από τα έδρανα.

«Τι θα γίνει κύριε Πρωθυπουργέ με τους εμπρηστές που κάθε καλοκαίρι μας απειλούν και βυθίζουν την χώρα στο πένθος»; ρώτησε απευθυνόμενη στον κ. Καραμανλή, η Κατερίνα Κανδυλάκη από το Ηράκλειο Κρήτης και πρότεινε μάθημα Περιβαλλοντικής Αγωγής στα σχολεία. «Αντί να κάνουμε κοπάνες, να φυτεύουμε κανένα δέντρο?», πρόσθεσε η ίδια προς τους συμμαθητές της. «Αν τα οικονομικά και άλλα συμφέροντα, είναι πιο σημαντικά από το Περιβάλλον», διερωτήθηκε ο «έφηβος» βουλευτής του Νομού Αττικής Αντώνης Αναστασόπουλος.

Πολλά παιδιά απασχόλησε στις ομιλίες τους το φαινόμενο των τροχαίων ατυχημάτων στη χώρα μας. Μετά από εντονότατες επισημάνσεις για το πόσο μεγάλο πρόβλημα αποτελεί για την πατρίδα μας ο χαμός τόσων ανθρώπων στους δρόμους ζήτησαν μετ’ επιτάσεως να ενταχθεί σχετικό μάθημα στα σχολεία, αλλά και να υπάρξει βελτίωση της σήμανσης και του οδικού δικτύου «ώστε να μην θρηνούμε άλλα θύματα στις εθνικές οδούς και στους περιφερειακούς δρόμους».

Το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων αποσχόλησε την ομιλία της Ελένης Λευκοπούλου από τη Δράμα, η οποία είπε πως απαιτείται ευαισθητοποίηση για δωρεά οργάνων, καθώς η λήψη οργάνων μπορεί να αλλάξει την ζωή πολλών ανθρώπων.

Την «επιτακτική ανάγκη για ενημέρωση των νέων στο πρόβλημα των ναρκωτικών», επισήμανε ο μαθητής Θ.Μητρέβσκι από την Β’ Θεσσαλονίκης, χαρακτηρίζοντας το φαινόμενο «το μεγαλύτερο πρόβλημα των νέων στην Ελλάδα».

«Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εξοικειώνουν τη νέα γενιά με τη βία, έχουμε έξαρση της εγκληματικότητας, αδυναμία τήρησης των νόμων?» ήταν η παρατήρηση της «βουλευτού» της Β Αθηνών Ευαγγελίας Καμπέρη.

Τελικά ποιός κυβερνάει αυτό τον τόπο;;; Το dvd κ. Ζαχόπουλου;;;

Όλη η Ελλάδα χορεύει στον ρυθμό το αποκαλύψεων γύρω απ’ την υπόθεση του κ. Ζαχόπουλου. Ή μήπως όχι;;  Πλυθησμιακά κατα μεγαλύτερο ποσοστό  ναί,  αυτό συμβαίνει. Διότι στην περιφέρεια και για τους ανθρώπους που ζούν σε αυτή δεν συμβαίνει το ίδιο. Αυτοί κινούνται σε άλλο μήκος κύμματος. Τα κανάλια, οι εφημερίδες και τα Μ.Μ.Ε σέρνουν απ’ την μύτη κυρίως εμάς που ζούμε στα μεγάλα αστικά κέντρα, εμάς δηλαδή που μπορούμε να αποτελέσουμε και βασικό συστατικό της δυναμικής της οποιασδήποτε αλλάγης στην κοινωνία μας ή αν θέλετε εμάς που κάποιοι μας υπολογίζουν ως κάτι τέτοιο.

Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας όπως λέει και το όνομά τους απευθύνονται στην ΜΑΖΑ και ως τέτοια θέλουν να μας βλέπουν, ως τέτοια θέλουν να συμπεριφερόμαστε και να αντιδρούμε. Βέβαια τα περιθώρια αντίδρασης που μας επιτρέπουν και που μας επιβάλλουν με τον τρόπο τους αυτά τα Μέσα εξαντλούνται στην πολύ επαναστατική πράξη του στριφογυρίσματος στον καναπέ μας!

Υποτίθεται οτι την χώρα την κυβερνάει ένας Πρωθυπουργός και μία κυβέρνηση, οτι ανώτερος Πολιτειακός Άρχων είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ε, και λοιπόν;; Για τα Μ.Μ.Ε δεν είναι έτσι. Αυτά είναι που πρέπει να κάνουν κουμάντο και φυσικά όχι  για  χάρη της τηλεθέασης αλλά για  άλλους  λόγους. Ως  γνωστόν  όλα αυτά τα μεγάλα εκδοτικά  συγκροτήματα  δραστηριοποιούνται  και  εκτός  των  Μ.Μ.Ε  π.χ  με  κατασκευές κ.λ.π  Καταλαβαίνετε  λοιπόν που το πάω….

Ήθελα να καταλήξω προτείνοντας για άλλη μία φορά σε όλους να αδιαφορήσουν για τα δελτία των 8, να σταματήσουν για λίγο να αγοράζουν εφημερίδες να μποϊκοτάρουν γενικά τις ειδήσεις των Μ.Μ.Ε μπας και μπορέσει ποτέ να μας απασχολήσει η Αληθινή Όψη των πραγμάτων. Εν τέλλει και αυτά τα ίδια τα Μ.Μ.Ε ίσως κάποτα απο Μέσα Μαζικής Επικοινωνιας να γίνουν Μέσα Επικοινωνίας Πολιτών.

Από το ΡΟΖ στο…. Σκατί….

Πάει ένα μήνας τώρα που παρακολουθούμε όλοι μας την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μετά την απόπειρα αυτοκτονίας του κ. Ζαχόπουλου. Τηλεοπτικοί σταθμοί, ραδιοφωνικοί, έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος και τα ιστολόγια μας τα ανέλυσαν και μας τα έδειξαν όλα! Όλα όσα είχαν και μπόρεσαν να μάθουν δηλαδή γιατί αν είχαν μάθει και άλλα θα μας τα έδειχνα και αυτά!

Βέβαια είναι κοινός τόπος να σημειώσω οτι τίποτα απο αυτά που ειπώθεικαν η γράφτηκαν δεν είχαν να πούν ή να κάνουν με τη ουσία του θέματος ή τουλάχιστον δεν είχαν τίποτα να προσφέρουν στους αποδέκτες τηλεθεατές, ακροατές ή τους αναγνώστες.

Θέλω μόνο να θέσω μια ερώτηση: Τί καταλάβαμε τώρα που γίναμε σιωπηλοί αποδέκτες του διασυρμού τόσων ανθρώπων πρίν ακόμη αποφανθεί η δικαιοσύνη γι αυτούς;; Τί καταλάβαμε που φτάσαμε να λέμε οτι στην κοινωνία μας επικρατεί η σήψη και η διαφθορά πριν ακόμη αποδειχθεί οτιδήποτε για τα διαθρηλούμενα σκάνδαλα;;; και σε τελευταία ανάλυση τί κερδίσαμε από όλη αυτό τον οχετό λάσπης που ξέρασαν όλοι αυτοί μέσα στα σπίτια μας σαν κοινωνία και πολίτες αυτής της χώρας;;;

Και απαντώ, τίποτα! Απλά και μόνο χάσαμε λίγο ακόμη από την ανθρωπιά μας και κοιμήσαμε λίγο ακόμη τα κοινωνικά και πολιτικά μας αισθητήρια και πολύ περισσότερο αποφύγαμε γι άλλη μία φορά να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

Η κοινωνία μας δεν θα αλλάξει έτσι, με αυτή την τακτική, ούτε φυσικά με ευχολόγια. Αλλά εν τέλει εγώ έχω να κάνω μία πρόταση. Γιατί δεν θα πρέπει να δίνουμε συνέχεια και να ανεχόμαστε αυτά τα οποία δεν μα οφελούν και δεν μας προσφέρουν τίποτα. Προτείνω λοιπόν να κλείσουμε και τα δελτία ειδήσεων και τα ραδιόφωνα, να πάψουμε να αγοράζουμε εφημερίδες και να μην κάνουμε κλίκ με το ποντίκι όπου νά ναι!! Ε; τί λέτε;;