Οι δημοκρατικές αρχές και οι φοιτητικές εκλογές…

Θα είμαι σύντομος σ’ αυτή την δημοσίευση καθότι τα πράγματα μιλάνε απο μόνα τους.

Ποιές είναι οι αρχές που διέπουν τις δημοκρατικές εκλογές με απλά λόγια: η εφορευτικές επιτροπές είναι ανεξάρτητες, όλοι οι συμμετέχοντες ξεκινούν απο μηδενική βάση ασχέτως του ποσοστού που έλαβαν στις προηγούμενες εκλογές, οι υποψήφιοι δηλώνουν την υποψήφιότητά τους ελεύθερα και εφόσον το επιθυμούν, δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, για τον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου δεν λαμβάνονται υπόψην τα λευκά και τα άκυρα ψηφοδέλτια, δεν επιτρέπεται το «ψηστήρι» μέσα στα εκλογικά κέντρα, οι φάκελοι που φέρουν πάνω απο ένα ψηφοδέλτιο θεωρούνται άκυροι, τα ψηφοδέλτια που έχουν πάνω απο όσους σταυρούς προβλέπεται θεωρούνται άκυρα….

Τώρα ας περάσουμε στις φοιτητικές εκλογές….εδώ θα πρέπει να ξεχάσετε τα όσα ξέρετε…. εδώ η εφορευτική επιτροπή ορίζεται από τις παρατάξεις και η παράταξη που είχε το μεγαλύτερο ποσοστό την προηγούμενη χρονιά έχει την πλειοψηφία των μελών της εφορευτικής επιτροπής, εδώ υποψήφιοι υπάρχουν πολλοί αλλά δεν το ξέρουν ούτε και οι ίδιοι οτι είναι υποψήφιοι, εδώ μπορεί να ψηφίσει και η γιαγιά μου και ας μην έχει πάει ούτε δημοτικό, εδώ σε πάνε καροτσάκι μέχρι την κάλπη και το παραβάν για να ελέγξουν την ψήφο σου, εδώ όσα ψηφοδέλτια και να βάλεις στον φάκελο θεωρούνται έγκυρα, εδώ και 50 σταυρούς να βάλεις πάλι έγκυρη είναι η ψήφος σου, εδώ το εκλογικό μέτρο καθορίζεται με συνυπολογισμό των λευκών για να ενισχύεται έτσι η πρώτη παράταξη, εδώ είναι το γαλαζιο-πρασινο-κόκκινο-κίτρινο πανεπιστήμιο!!!!! Εδώ είναι ο παράδεισος της νοθείας, εδώ εξευτελίζεται η δημοκρατία, εδώ θα βρείς να πραγματεύονται τα όνειρά σου πάνω στα μακρόστενα τραπεζάκια της ακαδημαϊκής διαφθοράς….!

Σύντομος οδηγός κατανόησης των αποτελεσμάτων των φοιτητικών εκλογών.

Διαβάζω με έκπληξη τις τελευταίες τρεις ημέρες στις εφημερίδες και στον ηλεκτρονικό τύπο τα άρθρα που αφορούν στα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών. Βλέπω τους συντάκτες να κάνουν μια αγωνιώδη προσπάθεια να ερμηνεύσουν με πολιτικά κριτήρια τα αποτελέσματα και να βγάλουν συμπεράσματα. Είναι ένα ερώτημα βέβαια τα αποτελέσματα αυτά καθ’ εαυτά καθότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την εγκυρότητά τους.  Απ’ την άλλα ακόμη και αν δεχθούμε αυτή την εγκυρότητα ένα είναι σίγουρο για όσους έχουν ζήσει το ελληνικό πανεπιστήμιο τα τελευταία 5 χρόνια τουλάχιστον, οτι οι φοιτητές ή τουλάχιστον οι φοιτητές εκείνοι που ψηφίζουν τις παρατάξεις που υποστηρίζονται απο τα 2 κόμματα εξουσίας, υποστηρίζουν τισ συγκεκριμένες παρατάξεις για οποιοδήποτε άλλο λόγο μπορείτε να φανταστείτε και πάντως όχι για λόγους πολιτικούς.

Είναι πιά κοινός τόπος για όλους όσουν γνωρίζουν τα  ελληνικά πανεπιστήμια το οτι  η γαλάζια και η πράσινη παράταξη το μόνο που προσφέρουν στους φοιτητές είναι  ρουσφέτια  και μικροεξυπηρετήσεις στα πλαίσια των σχολών τους και τίποτα παραπάνω!

Η συντριπτική πλειοψηφία όσων φοιτητών ψηφίζει, ψηφίζει γιατί χρωστάει ή γιατί έχει να λαβαίνει απο κάποιο φοιτητοπατέρα! Η τιμή είναι μία (η ψήφος), τα προϊόντα πολλά! Μαθήματα, μεταπτυχιακά, καλύτεροι βαθμοί, δικαιολογητικά, πασο, εμπόριο βιβλίων….και δεν έχει τέλος ο κατάλογος των προσφορών…

Εύκολο να καταλάβει λοιπόν κανείς οτι πλέον του 50% των ψήφων που καταμετρήθηκαν φέτος στις φοιτητικές εκλογές είναι προϊόν πελατειακών σχέσεων και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξαχθούν συμπεράσματα πολιτικά…

Ο Μίκης Θεοδωράκης για τα Σκόπια….

Η επιστολή για τα Σκόπια

«Είναι ασχήμια να ανεχόμαστε να μας περιφρονούν και να μας βρίζουν»

Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών, δηλαδή ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο μελλοντικός πρόεδρος, η κολοσσιαία πολεμική μηχανή έχει ήδη μπει μπροστά με στόχο την εξόντωση όλων όσους θεωρεί εχθρούς της. Ακόμα κι αυτών -όπως η Ελλάδα- που δεν υπακούνε τυφλά στις εντολές της. Ιράν, Κορέα, αραβικός κόσμος (μη υποτελής) και φυσικά άμεσα η Ρωσία και στο βάθος η Κίνα. Μετά θα ’ρθει η σειρά των «ατάκτων» της Νότιας Αμερικής. Ενας νέος θανάσιμος κίνδυνος, πολυπρόσωπος, πολυπλόκαμος σαν χταπόδι, κάνει αργά αλλά σταθερά την εμφάνισή του στο προσκήνιο της παγκόσμιας Ιστορίας.

Σημερινός στόχος είναι τα Βαλκάνια, με κύριο σύμμαχο τη «μεγάλη Αλβανία», ξεκινώντας από το Κόσοβο, με συνεργάτες τους υπευθύνους για μαζικές δολοφονίες Ου-τσε-κα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, γεγονός πρωτοφανές για τη χώρα μας, μερικοί «επιστήμονες» επέλεξαν το αμφιθέατρο του Παντείου Πανεπιστημίου για να αναπτύξουν δημόσια την υποστήριξή τους σ’ ένα βασικό αίτημα της «Μεγάλης Αλβανίας», την κατάκτηση της Ηπείρου έως την Πρέβεζα, με τη δικαιολογία ότι ανήκε στην αλβανική Τσαμουριά, απ’ όπου τους έδιωξαν με εγκληματικές πράξεις οι Ελληνες.

Ασφαλώς πρόκειται για οργανωμένη προβοκάτσια των ΗΠΑ, ώστε να μελετηθούν οι δικές μας αντιδράσεις και να προπαρασκευασθεί ψυχολογικά η εδαφική επέκταση της Αλβανίας μετά το Κόσοβο και σε ένα μεγάλο τμήμα των αλβανοφώνων περιοχών των Σκοπίων και ακολούθως και σε δικά μας εδάφη.

Από την άλλη μεριά, η σύμπλευση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ στο Κόσοβο -που έσπευσε πρώτη αυτή να το αναγνωρίσει- προετοιμάζει το έδαφος για πονηρά σχέδια σε βάρος της χώρας μας με βάση όχι μόνο το Αιγαίο και την Κύπρο αλλά και τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη που ακολουθώντας το παράδειγμα του Κοσόβου μπορεί να διεκδικήσει τη δική της ανεξαρτησία.

Η ηγεσία των Σκοπίων φαίνεται ότι γνωρίζει από πρώτο χέρι αυτά τα σχέδια των ΗΠΑ και γι’ αυτό δείχνει αυτή την αλαζονική αδιαλλαξία. Και πράγματι σ’ αυτή τη φάση συμπορεύονται με την πολιτική που εκθέσαμε. Ομως, τι θα κάνουν όταν θα ξεκινήσει η επόμενη φάση, της φιλοαλβανικής τακτικής, οπότε το κρατίδιό τους θα κοπεί στη μέση; Γιατί θα πρέπει να γνωρίζουν τόσο αυτοί όσο και οι ΗΠΑ ότι μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες, όμως φυλετικά είναι Σλάβοι και ως εκ τούτου κατατάσσονται ουσιαστικά στη χορεία των εχθρών των ΗΠΑ μαζί με τη Ρωσία, τη Σερβία αλλά και τη Βουλγαρία, που κι αυτή δεν πρέπει να έχει αυταπάτες.

Ετσι, γυρίζοντας σε μας τους Ελληνες, θα πρέπει να δούμε ότι η κατάσταση όπως εξελίσσεται είναι παραπάνω από τραγική. Δεδομένου ότι οι Αμερικανοί δεν πείθονται πια από όσες υποκλίσεις κι αν κάνουν απέναντί τους οι ποικιλόμορφες αμερικανόφιλες ηγεσίες. Κι αυτό γιατί φοβούνται και μισούν το λαό μας, για τον οποίο είναι βέβαιοι ότι στη μεγάλη του πλειοψηφία απορρίπτει τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους. Και γι’ αυτό θέλει να μας τιμωρήσει με κάθε τρόπο. Εκτός κι αν αποφασίσουμε όλοι μαζί να γονατίσουμε και να φιλήσουμε τα πόδια τους κάνοντας όρκους ότι από δω και στο εξής θα είμαστε καλά παιδιά και πειθήνια όργανα στην όποια πολιτική τους.

Ομως, αφού το παιχνίδι είναι έτσι κι αλλιώς για μας χαμένο, τότε ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά. Ας μην περιμένουμε βοήθεια από πουθενά. Ούτε έχουμε συμμάχους. Είμαστε εμείς κι εμείς. Ας φροντίσουμε λοιπόν να είμαστε τουλάχιστον ωραίοι, περήφανοι και -γιατί όχι- χαρούμενοι, αφού θα έχουμε πάρει τη μεγάλη απόφαση, να γίνουμε όλοι μαζί μια γροθιά, ενωμένοι μπροστά στην προδοσία και την ασχήμια που χτυπάει την πόρτα μας.

Γιατί είναι προδοσία η αναγνώριση του Κοσόβου χωρίς την έγκριση της διεθνούς κοινότητας, του ΟΗΕ. Δηλαδή μιας επαρχίας που από αιώνες αποτελεί τμήμα της Σερβίας. Και τι θα νιώθαμε εμείς αν μεθαύριο μας έπαιρναν με το έτσι θέλω τη μισή Κύπρο, τη Θράκη ή την Ηπειρο;

Οπως είναι ασχήμια να ανεχόμαστε να μας περιφρονούν και να μας βρίζουν -οχυρωμένοι κάτω από τα σκέλια των Αμερικανών- οι Σκοπιανοί κι εμείς να τους παρακαλάμε και να ζητάμε τη μεσολάβηση των Αμερικανών χάνοντας κάθε μέρα και πιο πολύ την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνειά μας. Ας κλείσουμε λοιπόν τα σύνορα κι ας σταματήσουμε τις διπλωματικές και οικονομικές μας σχέσεις κι ας τους αφήσουμε να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν κοροϊδεύοντας τους εαυτούς τους.

Οφείλουμε να περάσουμε κι αυτή τη νέα δοκιμασία με το κεφάλι ψηλά. Μπορεί να υποφέρουμε, όμως το ζητούμενο για μας είναι να παραμείνουμε Ελληνες. Και θα παραμείνουμε Ελληνες. Ας μην ξεχνάμε από πόσες και ποιες σκληρές δοκιμασίες περάσαμε ως τώρα, όμως πάντοτε στο τέλος βγήκαμε νικητές. Το ίδιο θα συμβεί και στο μέλλον.

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Αθήνα, 23.2.2008

Όταν η κοινή γνώμη κοιτάει το δέντρο…χάνει το δάσος..!

Εδώ και ένα μήνα τα μέσα μαζικής ενημερώσεως μας βομβαρδίζουν με τις «έξυμπνες βόμβες» των δήθεν ειδήσεων τους! Αναρωτιέμαι, αυτά είναι που απασχολούν τον μέσο Έληνα πολίτη στην Ελλάδα του σήμερα; Το έπος της ζαχοπουλιάδας και όλων των παράπλευρων ιστοριών; Αυτό απασχολεί τον οικογενιάρχη που βλέπει το μισθό του να εξανεμίζεται πριν το τέλος του μήνα; Αυτο απασχολεί τον εργαζόμενο που είναι αναγκασμένος να εργάζεται υπό συνθήκες αντίξοες είτε σε επίπεδο ψυχικό, είτε σε επίπεδο μισθολογικό; Αυτό απασχολεί τον άνεργο; Αυτό «καίει» τον μαθητή; Τον υποψήφιο φοιτητή; Τον πολίτη που για να κάνει την δουλειά του πρέπει να πληρώσει γρηγορόσημο; Τους δημότες που η πόλη τους αν και έχουν περάσει χρόνια, η πόλη τους απο άποψη υποδομών μοιάζει «σαν να μην πέρασε μια μέρα»;

Και μετά το τέλος της ζαχοπουλιάδας τί θα έχει αλλάξει; Και μετά το τέλος της επόμενης και της επόμενης αποκάλυψης μιας τέτοιου είδους ιστορίας τί; Θα έρθουν πάλι εκλογές…και θα έχουμε μιά απ’ τα ίδια! Η Ελλάδα θα είναι πάντα σαν «να μην πέρασε μια μέρα» ως  προς τις ελείψεις της και εμείς που τόσα χρόνια κοιτούσαμε το δέντρο θε έχουμε χάσει το δάσος!

Δεν θέλω να καταλήξω στο συμπέρασμα οτι μοναδική λύση είναι η σωστή ψήφος, είναι κάτι και αυτό αλλά όχι το παν. Αυτο που κατ’ εμέ προβάλλει ως λύση επιτακτική είναι η ενεργοποίηση όλων μας στην πορεία μας μέσα στην κοινωνία. Τι πρέπει ακριβώς να κάνουμε το ξέρουμε όλοι….ας ψάξουμε λίγο μεσα μας και θα το βρούμε…

Ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε: Πρόοδος είναι η πραγματοποίηση της ουτοπίας. ..

Το οτι είμασταν μία «ΖΟΥΓΚΛΑ» το ξέραμε οτι θα τα δούμε «ΟΛΑ» με αφορμή την υπόθεση του κ.Ζαχόπουλου, ποιός το περίμενε???

Με πόλυ συντόμια, καθώς δεν έχει κάποιο νόημα να αναπαράγω τα όσα όλοι πλέον γνωρίζουν, αναρωτιέμαι αν θα μπορέσουμε να αντέξουμε ως κοινωνία την επαλήθευση όλων αυτών που νιώθαμε να συμβαίνουν γύρω μας.

Σιγά-σιγά γίνεται ολοένα και πιό φανερό το μέγεθος της σύψης και της διαπλοκής πολιτικών και μεγαλοδημοσιογράφων. Κάθε ημέρα που περνάει συνειδητοποιούμε και το πόσο λάθος κάναμε σαν λαός να εμπιστευόμαστε το μέλλον μας, την προκοπή αυτού του τόπου, την ενημέρωσή μας σε τέτοιου είδους ανθρωπάρια!

Ελπίζω και εύχομαι από ολη αυτή την ιστορία να βγεί κάτι καλό στο τέλος….

Το να αποκαλυφθούν όλα δεν αρκεί, ούτε αυτό θα σημαίνει οτι θα διορθωθούν και όλα μόνο και μόνο λόγω της αποκάλυψης…

Εύχομαι να βγεί και κάτι καλό λοιπόν…

Η Βουλή των Εφήβων…μία είδηση που πέρασε στα «ψιλά»…!

Αυτή είναι πολιτική ατζέντα όχι η ζαχοπουλιοθεμοτριανταφυλοπουλιαδα!! 

Οι «έφηβοι βουλευτές» εξέφρασαν τους προβληματισμούς και τις αγωνίες τους για τα μεγάλα θέματα του τόπου, για όσα εκείνους απασχολούν, αλλά και έκαναν προτάσεις και απαίτησαν λύσεις. Στην ατζέντα τους μπήκαν η Παιδεία, η μάστιγα των ναρκωτικών, η μάστιγα των τροχαίων, η ανεργία, η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και η δημόσια διοίκηση, η θέση της γυναίκας στα κοινά, το μεταναστευτικό ζήτημα, το σύστημα Υγείας, το Κυπριακό, όπως επίσης και η προσαρμογή της Τουρκίας στα ευρωπαϊκά δεδομένα για την ένταξή της στην ΕΕ.

«Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των νέων», «υπάρχει σ’ αυτό παντελής έλλειψη καλλιτεχνικής συνείδησης», «είμαστε πεπεισμένοι- ότι μπορεί να αλλάξει, αρκεί να γίνουν σταδιακά οι σωστές κινήσεις από την Πολιτεία», είπαν η Π. Ανδρικοπούλου από την Ηλεία και η Ειρ. Τζαμτζή από την Β’ Αθηνών. Αναμόρφωση του συστήματος των εξετάσεων για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ ζήτησε και η «έφηβη βουλευτής» Δέσποινα Λάσκαρη από τη Β’ Αθήνας. «Ως πότε θα θλίβομαι και θα φοβάμαι; Επιτέλους, είμαστε το μέλλον, προστατέψτε τα όνειρά μας?», είπε μάλιστα για να δεχθεί τα θερμά χειροκροτήματα των συναδέλφων της από τα έδρανα.

«Τι θα γίνει κύριε Πρωθυπουργέ με τους εμπρηστές που κάθε καλοκαίρι μας απειλούν και βυθίζουν την χώρα στο πένθος»; ρώτησε απευθυνόμενη στον κ. Καραμανλή, η Κατερίνα Κανδυλάκη από το Ηράκλειο Κρήτης και πρότεινε μάθημα Περιβαλλοντικής Αγωγής στα σχολεία. «Αντί να κάνουμε κοπάνες, να φυτεύουμε κανένα δέντρο?», πρόσθεσε η ίδια προς τους συμμαθητές της. «Αν τα οικονομικά και άλλα συμφέροντα, είναι πιο σημαντικά από το Περιβάλλον», διερωτήθηκε ο «έφηβος» βουλευτής του Νομού Αττικής Αντώνης Αναστασόπουλος.

Πολλά παιδιά απασχόλησε στις ομιλίες τους το φαινόμενο των τροχαίων ατυχημάτων στη χώρα μας. Μετά από εντονότατες επισημάνσεις για το πόσο μεγάλο πρόβλημα αποτελεί για την πατρίδα μας ο χαμός τόσων ανθρώπων στους δρόμους ζήτησαν μετ’ επιτάσεως να ενταχθεί σχετικό μάθημα στα σχολεία, αλλά και να υπάρξει βελτίωση της σήμανσης και του οδικού δικτύου «ώστε να μην θρηνούμε άλλα θύματα στις εθνικές οδούς και στους περιφερειακούς δρόμους».

Το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων αποσχόλησε την ομιλία της Ελένης Λευκοπούλου από τη Δράμα, η οποία είπε πως απαιτείται ευαισθητοποίηση για δωρεά οργάνων, καθώς η λήψη οργάνων μπορεί να αλλάξει την ζωή πολλών ανθρώπων.

Την «επιτακτική ανάγκη για ενημέρωση των νέων στο πρόβλημα των ναρκωτικών», επισήμανε ο μαθητής Θ.Μητρέβσκι από την Β’ Θεσσαλονίκης, χαρακτηρίζοντας το φαινόμενο «το μεγαλύτερο πρόβλημα των νέων στην Ελλάδα».

«Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εξοικειώνουν τη νέα γενιά με τη βία, έχουμε έξαρση της εγκληματικότητας, αδυναμία τήρησης των νόμων?» ήταν η παρατήρηση της «βουλευτού» της Β Αθηνών Ευαγγελίας Καμπέρη.

Τελικά ποιός κυβερνάει αυτό τον τόπο;;; Το dvd κ. Ζαχόπουλου;;;

Όλη η Ελλάδα χορεύει στον ρυθμό το αποκαλύψεων γύρω απ’ την υπόθεση του κ. Ζαχόπουλου. Ή μήπως όχι;;  Πλυθησμιακά κατα μεγαλύτερο ποσοστό  ναί,  αυτό συμβαίνει. Διότι στην περιφέρεια και για τους ανθρώπους που ζούν σε αυτή δεν συμβαίνει το ίδιο. Αυτοί κινούνται σε άλλο μήκος κύμματος. Τα κανάλια, οι εφημερίδες και τα Μ.Μ.Ε σέρνουν απ’ την μύτη κυρίως εμάς που ζούμε στα μεγάλα αστικά κέντρα, εμάς δηλαδή που μπορούμε να αποτελέσουμε και βασικό συστατικό της δυναμικής της οποιασδήποτε αλλάγης στην κοινωνία μας ή αν θέλετε εμάς που κάποιοι μας υπολογίζουν ως κάτι τέτοιο.

Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας όπως λέει και το όνομά τους απευθύνονται στην ΜΑΖΑ και ως τέτοια θέλουν να μας βλέπουν, ως τέτοια θέλουν να συμπεριφερόμαστε και να αντιδρούμε. Βέβαια τα περιθώρια αντίδρασης που μας επιτρέπουν και που μας επιβάλλουν με τον τρόπο τους αυτά τα Μέσα εξαντλούνται στην πολύ επαναστατική πράξη του στριφογυρίσματος στον καναπέ μας!

Υποτίθεται οτι την χώρα την κυβερνάει ένας Πρωθυπουργός και μία κυβέρνηση, οτι ανώτερος Πολιτειακός Άρχων είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ε, και λοιπόν;; Για τα Μ.Μ.Ε δεν είναι έτσι. Αυτά είναι που πρέπει να κάνουν κουμάντο και φυσικά όχι  για  χάρη της τηλεθέασης αλλά για  άλλους  λόγους. Ως  γνωστόν  όλα αυτά τα μεγάλα εκδοτικά  συγκροτήματα  δραστηριοποιούνται  και  εκτός  των  Μ.Μ.Ε  π.χ  με  κατασκευές κ.λ.π  Καταλαβαίνετε  λοιπόν που το πάω….

Ήθελα να καταλήξω προτείνοντας για άλλη μία φορά σε όλους να αδιαφορήσουν για τα δελτία των 8, να σταματήσουν για λίγο να αγοράζουν εφημερίδες να μποϊκοτάρουν γενικά τις ειδήσεις των Μ.Μ.Ε μπας και μπορέσει ποτέ να μας απασχολήσει η Αληθινή Όψη των πραγμάτων. Εν τέλλει και αυτά τα ίδια τα Μ.Μ.Ε ίσως κάποτα απο Μέσα Μαζικής Επικοινωνιας να γίνουν Μέσα Επικοινωνίας Πολιτών.

Από το ΡΟΖ στο…. Σκατί….

Πάει ένα μήνας τώρα που παρακολουθούμε όλοι μας την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μετά την απόπειρα αυτοκτονίας του κ. Ζαχόπουλου. Τηλεοπτικοί σταθμοί, ραδιοφωνικοί, έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος και τα ιστολόγια μας τα ανέλυσαν και μας τα έδειξαν όλα! Όλα όσα είχαν και μπόρεσαν να μάθουν δηλαδή γιατί αν είχαν μάθει και άλλα θα μας τα έδειχνα και αυτά!

Βέβαια είναι κοινός τόπος να σημειώσω οτι τίποτα απο αυτά που ειπώθεικαν η γράφτηκαν δεν είχαν να πούν ή να κάνουν με τη ουσία του θέματος ή τουλάχιστον δεν είχαν τίποτα να προσφέρουν στους αποδέκτες τηλεθεατές, ακροατές ή τους αναγνώστες.

Θέλω μόνο να θέσω μια ερώτηση: Τί καταλάβαμε τώρα που γίναμε σιωπηλοί αποδέκτες του διασυρμού τόσων ανθρώπων πρίν ακόμη αποφανθεί η δικαιοσύνη γι αυτούς;; Τί καταλάβαμε που φτάσαμε να λέμε οτι στην κοινωνία μας επικρατεί η σήψη και η διαφθορά πριν ακόμη αποδειχθεί οτιδήποτε για τα διαθρηλούμενα σκάνδαλα;;; και σε τελευταία ανάλυση τί κερδίσαμε από όλη αυτό τον οχετό λάσπης που ξέρασαν όλοι αυτοί μέσα στα σπίτια μας σαν κοινωνία και πολίτες αυτής της χώρας;;;

Και απαντώ, τίποτα! Απλά και μόνο χάσαμε λίγο ακόμη από την ανθρωπιά μας και κοιμήσαμε λίγο ακόμη τα κοινωνικά και πολιτικά μας αισθητήρια και πολύ περισσότερο αποφύγαμε γι άλλη μία φορά να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

Η κοινωνία μας δεν θα αλλάξει έτσι, με αυτή την τακτική, ούτε φυσικά με ευχολόγια. Αλλά εν τέλει εγώ έχω να κάνω μία πρόταση. Γιατί δεν θα πρέπει να δίνουμε συνέχεια και να ανεχόμαστε αυτά τα οποία δεν μα οφελούν και δεν μας προσφέρουν τίποτα. Προτείνω λοιπόν να κλείσουμε και τα δελτία ειδήσεων και τα ραδιόφωνα, να πάψουμε να αγοράζουμε εφημερίδες και να μην κάνουμε κλίκ με το ποντίκι όπου νά ναι!! Ε; τί λέτε;;

Πού είναι η Αντιπολίτευση οεο????

Να δείτε που στο τέλος ο Γιωργάκης θα αρχίσει τις καταγγελίες ως άλλος Αλαβάνος των προηγούμενων ετών και θα κατηγορεί τα Μ.Μ.Ε για ανισομέρεια του τηλεοπτικού χρόνου ως προς την προβολή των κομμάτων!!!

Έχω επίσης την εντύπωση οτι πιό πολύ προβάλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ τελευταία απ’ ότι το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να μπαίνω στην συζήτηση αν αυτό γίνεται δίκαια ή άδικα καθότι τα Μ.Μ.Ε δεν σκέφτονται μ’ αυτούς τους όρους. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι:

Κάποιοι έχουν βάλει στο μάτι τα μεγάλα κόμματα (άσχετα αν δίνουν τα ίδια την αφορμή) και έχω την εντύπωση οτι ο δικομματισμός έχει σταματήσει να βολεύει τους << Μεγάλους>> και έτσι θα πολεμηθεί και θα υποσκαφθεί με αποτέλεσμα την ουσιαστική καταργησή του!

Τώρα το ερώτημα είναι αν αποτελλεί πρόβλημα ο ίδιος ο δικομματισμός ή η σημερινή σύνθεση του δικομματισμού???

Και συνδέω αυτή μου την σκέψη με την παγκόσμια πολιτική σκηνή. Όλοι μας διαπιστώνουμε καθημερινά οτι λόγω της ανυπαρξίας δεύτερης υπερδύναμης οι Η.Π.Α κάνουν ότι θέλουν χωρίς να υπολογίζουν κανένα. Αν υπήρχε και μία δεύτερη υπερδύναμη θα υπήρχε παράλληλα και μία ισσοροπία. Σύμφωνοι αλλά θα μου πείτε πως εναρμονίζεται αυτό το γεγονός στην ελληνική πολιτική σκηνή καθότι όταν βάλλεται ο δικομματισμός έχουν πρόβλημα και οι δύο πολιτικές υπερδυνάμεις! Σκεφτείτε λοιπόν τι έχει να γίνει όταν δεν θα υπάρχει καμία υπερδύναμη πολιτική στον τόπο μας…

Όταν υπάρχουν δύο μεγάλα κόμματα υπάρχει ισσοροπία σε εσωτερικό επίπεδο…

Όταν υπάρχει μόνο ένα μεγάλο κόμμα υπάρχει η αλλαζονεία και η υπεροψία του ενός σε εσωτερικό επίπεδο…

Όταν δεν υπάρχει κανένα μεγάλο κόμμα υπάρχει η εκμετάλευση μιας ολόκληρης χώρας και του λαού της σε εσωτερικό επίπεδο με αφετηρία την παγκόσμια (εξωτερική) πολιτική σκηνή.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Η’ ΑΛΛΙΩΣ «Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΩΝ ΒΟΛΕΜΕΝΩΝ»

Το συγκεκριμένο post θα είναι σύντομο καθώς θα αναφερθούν σε αυτό κάποιες διαπιστώσεις πασιφανείς και αυτονόητες που όμως απουσιάζουν ως συνισταμένες των συζητήσεων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και αφορούν στο πρόβλημα της Ολυμπιακής.

Προσωπική μου άποψη που συμμερίζεται πιστεύω μεγάλη μερίδα των πολιτών είναι οτι η Ολυμπιακή αποτέλλεσε απο την κρατικοποίησή της και μέχρι σήμερα, τον παράδεισο των πελατειακών σχέσεων των κομμάτων εξουσίας με τους ψηφοφόρους,   την όαση των βολλεμένων.

Επισσυσωρεύτηκαν για δεκαετίες υπάλληλοι οι οποίοι δεν κάλυπταν καμία πραγματική ανάγκη σε προσωπικό της εταιρείας, υπάλληλοι οι οποίοι κάλυπταν μόνο την ανάγκη των κομμάτων για πελάτες- ψηφοφόρους και την ανάγκη αυτών των ίδιων των πελατών-ψηφοφόρων για βόλεμα!

Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι σήμερα να θεωρείται πλεονάζον προσωπικό το 70% των υπαλλήλων της εταιρείας, γεγονός που συνεπάγεται οτι αυτό το 70% πληρώνεται α) χωρίς να έχει να κάνει τίποτα και β) πλειρώνεται  εις βάρος των εσόδων της εταιρείας τουτέστιν εις βάρος των ελλήνων φορολογουμένων.

Πολλά δε είναι και τα εκατομύρια ευρώ που χρωστάνε τα κόμματα και το ίδιο το κράτος στην Ολυμπιακή για εισητήρια που χρησιμοποιήθηκαν κατα τις περιόδους των εκλογών αλλά και για ταξίδια κυβερνητικών αξιοματούχων.

Επίσης το μεγαλύτερο πρόβλημα Δεν είναι αυτό καθεαυτό το πρόβλημα της Ολυμπιακής αλλά η απουσία πολιτικής βούλησης για πολλά χρόνια για να λυθεί αυτό το πρόβλημα.

Αυτό που προσωπικά επιθυμώ σαν πολίτης αυτής της χώρας είναι α) η Ολυμπιακή να συνεχίσει να πετάει, β) να παραμείνει κρατική αλλά με κριτήρια ως προς τις προσλήψεις ιδιοτικοοικονομικά, γ) να φύγουν όλοι οι βολεμένοι και δ) να πληρώσουν όλοι οσοι χρωστάνε στην Ολυμπιακή και να αποδωθούν ευθύνες στις κυβερνήσεις και τις διοικήσεις για την κακοδιαχείρηση δεκαετιών.