Από το Μυλοπόταμο της Τιμής και της λεβεντιάς στον Μυλοπόταμο της δειλίας και της εξαθλίωσης της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Παρακολουθούμε από εχθές στον ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και ποιος ξέρει ίσως και στον διεθνή, την κατάντια της ιστορικής επαρχίας του νομού Ρεθύμνης, της Κρήτης και της Ελλάδος ολόκληρης!

Μόνο λύπη και στην συνέχεια αγανάκτηση μπορεί να προκαλέσει η κατάσταση που επικρατεί στον Μυλοπόταμο τα τελευταία χρόνια!

Την θέση των ανθρώπων των γραμμάτων και του πολιτισμού έχουν πάρει οι κατά συνείδηση αρνητές της γνώσης!

Την θέση των απλών φιλότιμων καλλιεργητών της γης και των πραγματευτάδων έχουν πάρει οι καλλιεργητές του θανάτου και οι έμποροι της ανθρώπινης ζωής!

Την θέση των καφενείων που κάποτε συναντιόντουσαν οι άνθρωποι του χωριού για λίγη χαλάρωση μετά τον κάματο της ημέρας έχουν πάρει τα στριπτιτζάδικα!

Λυπάμαι που το λέω αλλά ο κόσμος το χει τούμπανο και μεις κρυφό καμάρι!! Όλα αυτά έχουν χρώμα…το πράσινο…και δυστυχώς όχι το πράσινο του χασίς!

Εγκατέλειψαν για χρόνια τον Μυλοπόταμο οι πολιτικές δυνάμεις και οι τοπικές και οι κεντρικές κρατικές και ιδού τα αποτελέσματα!

Οι μαθητές και οι νέοι όταν ψάχνεις να βρεις το γιατί δεν υπάρχει θέληση για μάθηση σου απαντάνε με την αμεσότητα που διακρίνει τα παιδιά: «γιατί να μάθουμε γράμματα? Ο πατέρας μου δεν ξέρει να γράψει το όνομά του αλλά κάνει το βοσκό και βγάζει πολλά χρήματα!» (Δυστυχώς βέβαια δεν κάνει μόνο το βοσκό…..)

Και οι απλοί άνθρωποι που έχουν ένα κομμάτι γης και αυτοί ανήκουν στην κατηγορία των εγκαταλελλημένων. Οι βοσκοί κυρίως οι λιβαδιώτες όποτε τους καπνίσει μπάζουν τα πρόβατά τους μέσα στα χωράφια και καταστρέφουνε τα πάντα…ελιές, αμπέλια και κάθε είδους φυτά! Το χειρότερο βέβαια είναι ότι αν τολμήσει να μιλήσει κανείς «μιλάνε» οι σφαίρες!

Δεν ξέρω τι άλλο να προσθέσω για την κατάσταση που επικρατεί στην επαρχία του Μυλοποτάμου, το μόνο που θέλω να γράψω τελειώνοντας είναι ότι προβάλλει επιτακτική η ανάγκη να γίνει μια «επίθεση» παιδείας σε αυτή την περιοχή όπως και να στραφεί η προσοχή του κράτους στους νέους της περιοχής που δυστυχώς είναι καταδικασμένοι εκ των πραγμάτων, λόγω του περιορισμένου κοινωνικού οπτικού πεδίου, να βλέπουν ως εναλλακτικές επιλογές βιοπορισμού και ευημερίας μόνο την ζωοκλοπή, την χασισοκαλλειέργια, το εμπόριο λευκής σαρκός και την έναρξης διαφόρων επιχειρήσεων που αφορούν την νύχτα και μόνο την νύχτα!

Μακάρι να έρθει η εποχή που ο Μυλοπόταμος θα ανακτήσει την παλιά του αίγλη, την παλιά του λεβεντιά! Οι λύση δεν έρχεται με τα ευχολόγια όμως….